Ngoja Kidogo... (even wachten...)
Door: Jessica
Blijf op de hoogte en volg Jessica
25 Augustus 2014 | Kenia, Kisumu
"Last year, I lost my way. Losing your way on the journey is unfortunate but losing your reason for the journey is a fate more cruel. The journey was long and intense. Sometimes I travelled alone, sometimes there were others who took the wheel and took my heart. But when the destination was reached, it wasn't me who arrived. It wasn't me at all. And once you loose yourself, you have two choices. Find the person you used to be or loose that person completely. Because sometimes you have to step outside of the person you've been and remember the person you were meant to be, the person you wanted to be, the person you are."
Het jaar 2013 is voor mij zeer onverwachts en turbulent geëindigd. Om diverse redenen wil ik hier niet te diep op in gaan, maar wil ik wel graag mijn verhalen en ervaringen in Kenia weer met jullie delen...
Sinds december vorig jaar woon ik weer in het centrum van Kisumu. Ik woon dichtbij genoeg om te kunnen genieten van alle voordelen die een stad met zich meebrengt (uitgaan, boodschappen doen, uit eten gaan, vrienden ontmoeten) en ver weg genoeg om 's avonds te kunnen genieten van de prachtige sterrenhemel en de heerlijke Afrikaanse stilte... ;)
Ik krijg nog steeds, zo niet meer, vragen van mensen waarom ik hier nog steeds niet weg wil en waarom ik niet in Nederland zou willen wonen.
Het blijft lastig om uit te leggen, helemaal aan mensen die nog nooit in Kenia of Afrika geweest zijn. Mensen die hier niet geboren zijn maar al langere tijd in Kisumu wonen, spreken vaak over een liefde/haat verhouding en ik denk dat dit mijn gevoel ook het beste omschrijft. Ik ben nooit vertrokken omdat ik een hekel aan Nederland had, ik vond het dagelijkse leven in Kenia gewoon veel prettiger. Ik vind het heerlijk om iedere dag wakker te worden en te weten dat het zonnetje weer de hele dag goed zal schijnen. Ik kan intens genieten van de onverwachte gang van zaken. Je kan hier van alles en nog wat plannen of proberen te plannen, maar het gaat altijd anders. Om dan nog maar niet te spreken over de manier waarop problemen, situaties of zorgen, hoe dan ook, altijd goed komen, mee vallen of opgelost kunnen worden. Deze denkwijze zorgt voor veel rust en natuurlijk werkt het niet altijd; je bent en blijft nog steeds een Nederlandse met Nederlandse denkwijzen, maar ik kan echt heel rustig worden van mensen om me heen die luisteren naar je zorgen of problemen en daarna vol overtuiging "hakuna matata" kunnen zeggen... ;)
Natuurlijk is het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Het leven kan hier ook keihard zijn. Afgelopen week is de dochter van de schoonmaakster overleden. Ze was 16 jaar en had een aandoening waarmee je in Nederland met een gerust hart oud kan worden. Hier was de zorg te laat en niet nauwkeurig genoeg. Onnodig en te voorkomen en juist daarom zo hard.
In de afgelopen maanden is er een hoop gebeurd en ik denk dat het bezoek van mijn ouders toch wel in de top van bijzondere gebeurtenissen staat! Drie jaar heb ik alleen maar foto's kunnen laten zien, verhalen kunnen vertellen en filmpjes kunnen tonen. Eindelijk konden mijn ouders alles zelf zien, ruiken, voelen, ervaringen en meeleven. Uiteraard hebben we in de twee weken dat ze bij mij verbleven, ontzettend veel gezien en leuke dingen gedaan. Maar waar ik meeste van kon genieten, waren de allergewoonste dingen... Samen met mijn moeder boodschappen doen, koken en bakken, haar verbazing zien en haar twintig duizend vragen beantwoorden. Met mijn vader door de stad wandelen en lachen om de dingen die hij voor het eerst ziet. Samen, aan mijn keukentafel, aardappels met gehaktballen eten. Grapjes maken, kletsen, discussiëren en gewoon lekker samen zijn. Ik had het genoegen om de twee mensen op bezoek te hebben bij wie ik altijd volledig mezelf kan en mag zijn en bij wie ik, wat er ook gebeurt, altijd terecht kan. Pap, mam... Ik heb onwijs genoten! Ik weet dat het voor jullie beide geen makkelijke vakantiekeuze was en de reis maken en beleven was ook makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik ben ontzettend dankbaar dat jullie zijn geweest! Ik heb mijn leven hier kunnen laten zien aan jullie en ik hoop oprecht dat het nu wat beter te begrijpen is waarom ik me hier zo thuis voel. Jullie zijn altijd welkom! ;)
Sinds januari ben ik het aanspreekpunt van de Nederlandse Stichting Klaartje Derks. De Stichting is al zo'n 13 jaar actief in Kisumu en het was een fantastische uitdaging om dit werk voor te zetten in de stad waar ik zo graag wilde settelen. Omdat een groot deel van het project bestond uit het bezoeken van scholen, merkte ik al snel dat ik iets miste. Als leerkracht vond ik het erg jammer dat het contact met leerlingen in de scholen maar kort en oppervlakkig was en hoe meer scholen ik had bezocht, hoe erger het gemis werd. Ik besloot hier iets aan te doen. Ik ben maanden op zoek geweest naar vacatures in het onderwijs. Zelfs bij enkele gesolliciteerd. Via de website van het NOB bleef ik op de hoogte van alle vacatures op Nederlandse scholen wereldwijd. Er zaten prachtige aanbiedingen bij, maar ik was nog steeds niet klaar om Kisumu te verlaten. Toen ik een paar maanden geleden had gesolliciteerd bij een school in Oeganda, zakte de moed me in de schoenen. Zeer hoopvol had ik mijn brief en CV opgestuurd. Helemaal toen ik werd gevraagd om het tweede deel van de sollicitatieprocedure uit te voeren. Ik was dan ook zeer verbaasd en uit het veld geslagen toen ik een zeer negatieve reactie terug kreeg. Volgens de e-mail had ik geen kans van slagen in het onderwijs en waren mijn antwoorden in het assessment zeer beneden niveau. Helemaal ontdaan van dit bericht, besloot ik mijn assessment op te sturen naar andere professionals en oud-collega's. Gelukkig konden zij mij ervan overtuigen dat deze reactie nergens op sloeg en dat ik vooral door moest gaan met zoeken naar een baan in het onderwijs.
Ik ben dan ook super trots en blij om te kunnen melden dat ik afgelopen maandag ben aangenomen als full time leerkracht van year 3 (groep 5) op de internationale school in Kisumu!! :D :D :D Dit betekent niet alleen dat ik na bijna 2 jaar eindelijk weer terug de klas in mag, maar ook dat ik een werk vergunning zal krijgen! Hierdoor kan ik in Kisumu blijven wonen, lesgeven én het werk voor de Stichting blijven doen!
Zoals ik al zei, het jaar 2013 is zeer turbulent geëindigd en het is niet altijd makkelijk geweest. Via deze weg wil ik graag al mijn vrienden en familie, zowel in Nederland als in Kenia, bedanken. Bedankt voor de nodige steun, een luisterend oor, een stevige schouder, een kort telefoontje, een onverwachts kaartje, de goedbedoelde adviezen, de niet verloren hoop in mijn toekomst en dromen, de eerlijke gesprekken en doorzakkers met of zonder bier/wijn en/of trips naar andere plekken om mijn gedachten te verzetten. Zonder jullie had ik het echt niet gered. Daarbij wil ik ook nog even zeggen dat ik nu uit eigen ervaring kan spreken en dat ik iedereen adviseer om vooral voor je eigen geluk en je eigen dromen te gaan en te blijven vechten! Laat je door niemand tegenhouden of tegenspreken! Als je iets wilt en je bent bereid er hard voor te werken, geef dan niet op maar blijf vechten!
"Don't be afraid to make mistakes, to stumble or to fall because most of the time the greatest rewards come from doing the things that scare you the most. Maybe you'll get everything you wish for, maybe you'll get more than you ever could have imagined. Who knows where life will take you. The road is long and in the end the journey is the destination..."
Het jaar 2013 is voor mij zeer onverwachts en turbulent geëindigd. Om diverse redenen wil ik hier niet te diep op in gaan, maar wil ik wel graag mijn verhalen en ervaringen in Kenia weer met jullie delen...
Sinds december vorig jaar woon ik weer in het centrum van Kisumu. Ik woon dichtbij genoeg om te kunnen genieten van alle voordelen die een stad met zich meebrengt (uitgaan, boodschappen doen, uit eten gaan, vrienden ontmoeten) en ver weg genoeg om 's avonds te kunnen genieten van de prachtige sterrenhemel en de heerlijke Afrikaanse stilte... ;)
Ik krijg nog steeds, zo niet meer, vragen van mensen waarom ik hier nog steeds niet weg wil en waarom ik niet in Nederland zou willen wonen.
Het blijft lastig om uit te leggen, helemaal aan mensen die nog nooit in Kenia of Afrika geweest zijn. Mensen die hier niet geboren zijn maar al langere tijd in Kisumu wonen, spreken vaak over een liefde/haat verhouding en ik denk dat dit mijn gevoel ook het beste omschrijft. Ik ben nooit vertrokken omdat ik een hekel aan Nederland had, ik vond het dagelijkse leven in Kenia gewoon veel prettiger. Ik vind het heerlijk om iedere dag wakker te worden en te weten dat het zonnetje weer de hele dag goed zal schijnen. Ik kan intens genieten van de onverwachte gang van zaken. Je kan hier van alles en nog wat plannen of proberen te plannen, maar het gaat altijd anders. Om dan nog maar niet te spreken over de manier waarop problemen, situaties of zorgen, hoe dan ook, altijd goed komen, mee vallen of opgelost kunnen worden. Deze denkwijze zorgt voor veel rust en natuurlijk werkt het niet altijd; je bent en blijft nog steeds een Nederlandse met Nederlandse denkwijzen, maar ik kan echt heel rustig worden van mensen om me heen die luisteren naar je zorgen of problemen en daarna vol overtuiging "hakuna matata" kunnen zeggen... ;)
Natuurlijk is het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Het leven kan hier ook keihard zijn. Afgelopen week is de dochter van de schoonmaakster overleden. Ze was 16 jaar en had een aandoening waarmee je in Nederland met een gerust hart oud kan worden. Hier was de zorg te laat en niet nauwkeurig genoeg. Onnodig en te voorkomen en juist daarom zo hard.
In de afgelopen maanden is er een hoop gebeurd en ik denk dat het bezoek van mijn ouders toch wel in de top van bijzondere gebeurtenissen staat! Drie jaar heb ik alleen maar foto's kunnen laten zien, verhalen kunnen vertellen en filmpjes kunnen tonen. Eindelijk konden mijn ouders alles zelf zien, ruiken, voelen, ervaringen en meeleven. Uiteraard hebben we in de twee weken dat ze bij mij verbleven, ontzettend veel gezien en leuke dingen gedaan. Maar waar ik meeste van kon genieten, waren de allergewoonste dingen... Samen met mijn moeder boodschappen doen, koken en bakken, haar verbazing zien en haar twintig duizend vragen beantwoorden. Met mijn vader door de stad wandelen en lachen om de dingen die hij voor het eerst ziet. Samen, aan mijn keukentafel, aardappels met gehaktballen eten. Grapjes maken, kletsen, discussiëren en gewoon lekker samen zijn. Ik had het genoegen om de twee mensen op bezoek te hebben bij wie ik altijd volledig mezelf kan en mag zijn en bij wie ik, wat er ook gebeurt, altijd terecht kan. Pap, mam... Ik heb onwijs genoten! Ik weet dat het voor jullie beide geen makkelijke vakantiekeuze was en de reis maken en beleven was ook makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik ben ontzettend dankbaar dat jullie zijn geweest! Ik heb mijn leven hier kunnen laten zien aan jullie en ik hoop oprecht dat het nu wat beter te begrijpen is waarom ik me hier zo thuis voel. Jullie zijn altijd welkom! ;)
Sinds januari ben ik het aanspreekpunt van de Nederlandse Stichting Klaartje Derks. De Stichting is al zo'n 13 jaar actief in Kisumu en het was een fantastische uitdaging om dit werk voor te zetten in de stad waar ik zo graag wilde settelen. Omdat een groot deel van het project bestond uit het bezoeken van scholen, merkte ik al snel dat ik iets miste. Als leerkracht vond ik het erg jammer dat het contact met leerlingen in de scholen maar kort en oppervlakkig was en hoe meer scholen ik had bezocht, hoe erger het gemis werd. Ik besloot hier iets aan te doen. Ik ben maanden op zoek geweest naar vacatures in het onderwijs. Zelfs bij enkele gesolliciteerd. Via de website van het NOB bleef ik op de hoogte van alle vacatures op Nederlandse scholen wereldwijd. Er zaten prachtige aanbiedingen bij, maar ik was nog steeds niet klaar om Kisumu te verlaten. Toen ik een paar maanden geleden had gesolliciteerd bij een school in Oeganda, zakte de moed me in de schoenen. Zeer hoopvol had ik mijn brief en CV opgestuurd. Helemaal toen ik werd gevraagd om het tweede deel van de sollicitatieprocedure uit te voeren. Ik was dan ook zeer verbaasd en uit het veld geslagen toen ik een zeer negatieve reactie terug kreeg. Volgens de e-mail had ik geen kans van slagen in het onderwijs en waren mijn antwoorden in het assessment zeer beneden niveau. Helemaal ontdaan van dit bericht, besloot ik mijn assessment op te sturen naar andere professionals en oud-collega's. Gelukkig konden zij mij ervan overtuigen dat deze reactie nergens op sloeg en dat ik vooral door moest gaan met zoeken naar een baan in het onderwijs.
Ik ben dan ook super trots en blij om te kunnen melden dat ik afgelopen maandag ben aangenomen als full time leerkracht van year 3 (groep 5) op de internationale school in Kisumu!! :D :D :D Dit betekent niet alleen dat ik na bijna 2 jaar eindelijk weer terug de klas in mag, maar ook dat ik een werk vergunning zal krijgen! Hierdoor kan ik in Kisumu blijven wonen, lesgeven én het werk voor de Stichting blijven doen!
Zoals ik al zei, het jaar 2013 is zeer turbulent geëindigd en het is niet altijd makkelijk geweest. Via deze weg wil ik graag al mijn vrienden en familie, zowel in Nederland als in Kenia, bedanken. Bedankt voor de nodige steun, een luisterend oor, een stevige schouder, een kort telefoontje, een onverwachts kaartje, de goedbedoelde adviezen, de niet verloren hoop in mijn toekomst en dromen, de eerlijke gesprekken en doorzakkers met of zonder bier/wijn en/of trips naar andere plekken om mijn gedachten te verzetten. Zonder jullie had ik het echt niet gered. Daarbij wil ik ook nog even zeggen dat ik nu uit eigen ervaring kan spreken en dat ik iedereen adviseer om vooral voor je eigen geluk en je eigen dromen te gaan en te blijven vechten! Laat je door niemand tegenhouden of tegenspreken! Als je iets wilt en je bent bereid er hard voor te werken, geef dan niet op maar blijf vechten!
"Don't be afraid to make mistakes, to stumble or to fall because most of the time the greatest rewards come from doing the things that scare you the most. Maybe you'll get everything you wish for, maybe you'll get more than you ever could have imagined. Who knows where life will take you. The road is long and in the end the journey is the destination..."
-
25 Augustus 2014 - 22:41
Nelianne:
Super Jesss... Gefeliciteerd !!
X -
25 Augustus 2014 - 22:44
Diana:
Wowwwwwww Jes geweldig!!!!! Ben super trots op je dat je bent blijven doorzetten en nu eindelijk hebt wat je zo graag wilde xxx -
25 Augustus 2014 - 22:51
Ramona:
Gaaf...het is je gelukt! Van harte gefeliciteerd! -
25 Augustus 2014 - 23:05
Kim:
Super gaaf! Veel succes en plezier, je kan het:) -
25 Augustus 2014 - 23:39
Linda:
Whahoeeeeeeeee gefeliciteerd meis met je baan!!
Xx -
26 Augustus 2014 - 01:08
Richard:
Zoals reeds vaker gezegd: "Ben trots op je!"
Fijn dat je veel uit jouw leven on Kenia hebt laten zien.
Gefeliciteerd met je baan! Nu het zo lang gewenste werkvisum nog... -
26 Augustus 2014 - 08:26
Gerrit Boer:
Hallo Jessica. Leuk om weer eens wat te lezen en tehoren van je uit Afrika.Allereerst gefeliciteerd met je baan. Weer een vervolg op het uitkomen van je droom. Hoop dat je het naar je zin zal hebben met je nieuwe uitdaging in het onderwijs. Jou een beetje kennende uit je verslagen tot nu toe zal jou dit ook ongetwijfeld gaan lukken.!!! Succes en hopelijk weer gauw weer wat te lezen van je.
Een lieve groet uit het zéér druilerige natte Nederland.
Gerrit ( Oogspiegel Optiek ) -
26 Augustus 2014 - 08:38
Monique:
Hey Jessica,
Wat fijn om te lezen dat je nu eindelijk weer voor de klas kan. Daar hoor je ook. Gefeliciteerd met je nieuwe baan. Heel veel succes en plezier. En het is je weer gelukt he. Goed hoor. Ga zo door meid. Groetjes xxx mo -
26 Augustus 2014 - 09:37
Eefje:
Trots! -
26 Augustus 2014 - 14:44
Wil:
Lieve schat,
Wat heerlijk dat je gevonden hebt wat je zocht. Dat het maar mag worden wat je ervan verwacht.
Fijn dat pa en ma zoveel gelukkige momenten met je mochten beleven. |Kan ook niet anders, gezien je enthousiasme]
Geniet van het leven en geef een seintje als je weer eens deze kant opkomt.
Heel veel plezier, dikke kus -
27 Augustus 2014 - 10:46
Ivo:
Hoi Jessica
Leuk weer eens wat te horen, wat een positief stukje. Bijzonder gefeliciteerd met je aanstelling! Het geeft je weer de mogelijkheid je leven verder te leven zoals jij wilt. Blijf genieten van alles wat je fijn vind, dan komt alles goed.
groeten, Ivo -
27 Augustus 2014 - 20:49
Mams:
Lieve Jes, wat fijn om weer een bericht van je te lezen op waar ben je nu.nl .
Wij kijken terug op een fantastische vakantie ! Zo fijn om de plaatsen te bezoeken war je hebt gewoond en gewerkt, en de mensen te ontmoeten die jou in Kenia zo dierbaar zijn. Fijn dat je nu weer fijn voor de klas mag als juf Jessica! Blijf vooral je hart hierin volgen! xxx, -
31 Augustus 2014 - 09:14
Marga:
He lief, weer een heerlijk stukje leesvoer!
Gefeliciteerd met je nieuwe job! Goed bezig....
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
