Kisumu Dala! (Thuis in Kisumu!)
Door: Jessica
Blijf op de hoogte en volg Jessica
08 Oktober 2012 | Kenia, Kisumu
Afgelopen woensdag was het eindelijk zover; ik zou naar Kenia vertrekken en dit keer voor een langere periode met een onbekende einddatum.
's Morgens om 4 uur zijn we opgestaan en ben ik door papa, mama, Jorick en Yvanka naar Schiphol gebracht. Nadat de koffers hun weg naar Kenia begonnen, zijn wij nog even een kopje koffie/thee gaan drinken. Toen het moment van afscheid nemen toch daar was, bleek het toch moeilijker dan gedacht. Maar goed, met de tranen over mijn wangen en een lach op mijn gezicht, stap ik het avontuur te gemoed. De vlucht naar Parijs verloopt soepel en al snel sta ik in de rij om de laatste security check te passeren voordat we het vliegtuig ingaan. Dan word ik opeens uit de rij gehaald en blijkt mijn boarding pass niet goed te gaan; ik heb 2 keer dezelfde boarding pass, die van Amsterdam naar Parijs. Nog redelijk rustig vraag ik man vriendelijk waar ik dan de goede kan halen. Er komt een beetje vaag frans-engels gebrabbel uit en uiteindelijk besluit ik het maar bij de informatiebalie te vragen. Ook hier niet echt een duidelijk antwoord, ze stuurt me terug naar de terminal. Hier eenmaal aangekomen vraagt de vrouw me met welke luchtvaartmaatschappij ik zou moeten vliegen. Als mijn antwoord "Kenya Airways" volgt, kijk ze me verbaasd aan en verzekert me dat die luchtvaartmaatschappij niet vliegt vanaf Parijs... Bijzonder, ik zie het vliegtuig achter je staan; "Kenya Airways, the proud of Africa". Nee, dat zag ik verkeerd, dat is Zuid-Africa en als we bijdehand gaan doen... Oke, prima. Waar moet ik nu heen dan? Weer geen duidelijk antwoord. Het is inmiddels kwart over 10 en mijn vlucht vertrekt om 11 uur dus enigszins in paniek kom ik weer aan bij de informatiebalie. Kan misschien iemand mij nu echt helpen want van dit heen en weer geren, wordt niemand wijzer! De vrouw pleegt wat telefoontjes en zegt me even plaats te nemen op een stoel, ze kijkt of ze iets kan regelen. Helemaal bezweet van het rennen, emotioneel van het afscheid en moe van het korte slapen, is zitten op dit moment niet eerste wat in me opkomt, maar goed. Na een minuut of 15 krijgt ze een telefoontje terug; het is geregeld. Er staat iemand bij de terminal op me te wachten met de juiste boarding pass, als ik opschiet, kan ik het nog nét redden. Ik heb nog nooit zo hard gerend (met een koffer handbagage, een laptop over m'n schouder en de meeste warme kleding aan). Eenmaal bij de terminal weet niemand ergens van, uiteraard. Na even doordringen, besluiten ze me toch door te laten naar de douane. Deze douane, die me nog geen 3 kwartier eerder door had gelaten met blijkbaar de verkeerde boarding pass, weigert me nu door te laten. Inmiddels begint het bij mij door te dringen, deze vlucht ga ik niet halen en het kan helemaal niemand in Parijs iets schelen! Terug bij de informatiebalie is de mevrouw afgelost door een collega die uiteraard helemaal niets weet van het voorval, maar mij wel het verlossende nieuws kan geven dat mijn vlucht al is vertrokken. Hoewel het natuurlijk niet is wat je wil, was ik wel blij eindelijk duidelijkheid te hebben! En wat dan? Naar de servicebalie van KLM. Eindelijk, mensen die je echt willen helpen (heel toevallig was dit een Nederlandse vrouw... ;) ). Ze boekt 's middags een vlucht terug naar Amsterdam en vanaf Amsterdam diezelfde avond een directe vlucht naar Nairobi! "Wat fijn mevrouw! Het is dat er een balie tussen zit, anders had ik u echt even een knuffel gegeven!"
De vrouw geeft me lachend alle juiste boarding passes en vraagt me om me nu meteen in te gaan checken, dan is de kans het grootst dat de bagage ook goed aankomt. Eerlijk gezegd was ik ook niks anders van plan, ik had het helemaal gehad met Parijs en ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk weg. Ik ben meteen alles gaan regelen, met een apart ticket van KLM willen de fransen opeens wél naar je luisteren en je meteen helpen, had ik dat meteen geweten! :)
Eenmaal terug in Amsterdam, lijkt het nog zwaarder om weer afscheid te nemen. Niet dat iedereen weer naar Schiphol is gekomen, ik mocht ook niet meer voorbij de douane, maar gewoon het bekend zijn. Ik weet precies hoe het werkt, waar ik heen moet en ik versta de mensen! Ook in Amsterdam wil ik geen risico lopen en ga meteen naar de gate. Nu heb ik eindelijk even rust en tijd om Richard te informeren van het feit dat ik dus die avond nog niet op het vliegveld in Nairobi zal staan. Hij reageert uiteraard heel rustig en relaxt; dan zie ik je morgenochtend toch?! :)
De vlucht verloopt rustig en eindelijk is het dan zover, ik ben in Kenia. Al mijn bagage is gelukkig ook aangekomen en de douane laat me vrijwel meteen doorlopen. Richard had me al gewaarschuwd niet de douane te vertellen dat ik cadeaus bij me had. Als de vriendelijke man me vraagt wat ik allemaal bij me heb en ik antwoord alleen wat Nederlandse drop voor de familie, kijkt hij me vreemd aan en laat me doorlopen! (Kenianen houden niet van drop)
Op het vliegveld moet ik goed zoeken om Richard te vinden, maar na een paar keer heen en weer lopen, moet ik toch echt concluderen dat hij er niet is. Ik zoek naar m'n telefoon, maar die doet het nog niet in Kenia. Ik loop naar een balie en vraag of ik haar telefoon even mag gebruiken om te bellen, lachend vertelt ze me de prijs en hoewel ik weet dat dit veel te veel is voor een telefoontje, geef ik haar het geld en toets zijn nummer is. Ik ben veel te moe en emotioneel om nu al in discussie te gaan over prijzen, morgen weer. Richard is onderweg maar er staat ontzettend veel file in Nairobi. In Nairobi is het altijd ontzettend druk. Het aantal voertuigen en de bijzondere rijstijl zorgt er vaak voor dat de hele stad dicht slibt rond spitsuur.
Ik besluit buiten het vliegveld te wachten. Ik ben op de grond gaan zitten, de koffers op een kar en mijn handbagage tussen mijn benen en proberen enigszins te acclimatiseren.
Kwart over 8 sluipt er iemand vanachter mijn kar met koffers en ik zie Richard met een big smile! Opgelucht en ontzettend blij om hem weer te zien omhels ik hem. Hij regelt snel een taxi, de bus naar Kisumu vertrekt om 9 uur en met het verkeer in Nairobi wordt dit weer een nieuwe uitdaging. De taxichauffeur doet echt zijn best om er snel te komen, maar het duurt erg lang voor we er zijn. Het is inmiddels bijna half 10 en als we bij het busstation komen, is de bus net bezig de parkeerplek te verlaten. Richard springt uit de auto en vraagt of we nog mee kunnen, de taxichauffeur rijdt de straat uit om te keren en snelt zich naar de bus. De buschauffeur staat op het punt een verhitte discussie met Richard te beginnen over het late tijdstip waarop wij aankomen kakken totdat hij ziet dat er een blanke uit de taxi stapt. Met zijn meest vriendelijke gezicht pakt hij de koffers van mij aan en wijst mij de weg naar de bus. (This Is Africa)
We zitten achterin en de bus is redelijk leeg, heerlijk!! De stoelen konden naar achteren en als we wilden, konden we languit liggen.
De rit viel reuze mee, de weg was vernieuwd en de passagiers heerlijk stil wat er voor zorgde dat ik zelfs een paar uur heb kunnen slapen!
We komen aan het eind van middag aan in Kisumu, het regent zachtjes en er staat een stevige wind. De geur, het uitzicht en de warmte, het voelt allemaal precies hetzelfde. Hoewel ik nog steeds erg moe ben en na meer dan 24 gereisd te hebben veel behoefte heb aan een douche, voelt het goed om weer in Kisumu te zijn.
Vanaf het benzinestation moeten we overstappen op een andere bus, deze zal ons naar het station brengen. Richard heeft al iemand gebeld om ons op te halen en thuis te brengen. Als we eenmaal thuis zijn en hij de tuktuk chauffeur wil betalen, blijkt zijn portemonnee weg te zijn. Nadat ik de man heb betaald en we de koffers binnen hebben gezet, gaat Richard snel terug naar het benzinestation om te kijken of hij nog in de bus ligt. Wonder boven wonder bindt hij hem terug! Het contante geld is eruit gehaald, maar alle pasjes zitten er nog in! In Kenia is dat toch wel een klein wonder! ;)
Ik was thuis alvast begonnen met het uitpakken van de koffers. Als alles een beetje opgeruimd is en een plekje heeft gekregen, klopt er iemand op de deur en geeft een schaal patatjes aan Richard. Hij had alvast eten voor mij besteld, dan kon ik meteen eten en naar bed. Zo lief! :)
Hoewel het niet heel gezellig was om gelijk naar bed te gaan, kon ik eigenlijk niet anders. Ik was echt kapot. Met moeite kreeg ik de patatjes weg en na de gebruikelijke Afrikaanse douche, ben ik snel het bed ingedoken.
Na een paar dagen in Kisumu ben ik wel weer redelijk gewend. Ik vind het wel weer lastig dat je zo ontzettend bekeken wordt. Overal wordt je gezien, na geroepen en gegroet. Ik vind het soms moeilijk te accepteren dat het niet uitmaakt wat ik doe, hoe ik doe of wanneer ik het doe; ik zal voor de meeste mensen altijd vreemd blijven. In Nederland ben je zo gewend, je weet in principe altijd alles te vinden en je weet wat de maatschappij van je verwacht. Hier is alles nieuw, ook al ben ik niet nieuw. Ook is het nu nog even vreemd omdat ik nog niet echt aan het werk ben. Aankomende vrijdag gaan we samen naar Mago om daar kennis te maken en afspraken te maken over de komende werkperiode van 6 maanden.
Verder is het ontzettend fijn om bij Richard te zijn, hij doet echt heel erg zijn best om mij hier thuis te laten voelen. Hij trekt zich niks aan van de vooroordelen of grapjes die mensen over mij, hem of ons maken en doet zijn eigen ding. Zelfs op mijn verjaardag heeft hij echt zijn best gedaan; hij had een cadeautje op m'n kussen gelegd en ontbijt voor me gemaakt!
's Avonds hebben we heerlijk nasi gegeten en als toetje natuurlijk taart! :D
Het is leuk en fijn om te lezen hoeveel mensen met me meeleven en nieuwsgierig zijn, dat doet me goed! :) Helemaal op m'n verjaardag, fijn dat nog niet iedereen me vergeten is! :D
Ik hoop dat alles goed gaat in Nederland en ik zal proberen een klein beetje zon naar jullie te sturen, we kunnen hier wel wat missen! ;)
Liefs, Jes
's Morgens om 4 uur zijn we opgestaan en ben ik door papa, mama, Jorick en Yvanka naar Schiphol gebracht. Nadat de koffers hun weg naar Kenia begonnen, zijn wij nog even een kopje koffie/thee gaan drinken. Toen het moment van afscheid nemen toch daar was, bleek het toch moeilijker dan gedacht. Maar goed, met de tranen over mijn wangen en een lach op mijn gezicht, stap ik het avontuur te gemoed. De vlucht naar Parijs verloopt soepel en al snel sta ik in de rij om de laatste security check te passeren voordat we het vliegtuig ingaan. Dan word ik opeens uit de rij gehaald en blijkt mijn boarding pass niet goed te gaan; ik heb 2 keer dezelfde boarding pass, die van Amsterdam naar Parijs. Nog redelijk rustig vraag ik man vriendelijk waar ik dan de goede kan halen. Er komt een beetje vaag frans-engels gebrabbel uit en uiteindelijk besluit ik het maar bij de informatiebalie te vragen. Ook hier niet echt een duidelijk antwoord, ze stuurt me terug naar de terminal. Hier eenmaal aangekomen vraagt de vrouw me met welke luchtvaartmaatschappij ik zou moeten vliegen. Als mijn antwoord "Kenya Airways" volgt, kijk ze me verbaasd aan en verzekert me dat die luchtvaartmaatschappij niet vliegt vanaf Parijs... Bijzonder, ik zie het vliegtuig achter je staan; "Kenya Airways, the proud of Africa". Nee, dat zag ik verkeerd, dat is Zuid-Africa en als we bijdehand gaan doen... Oke, prima. Waar moet ik nu heen dan? Weer geen duidelijk antwoord. Het is inmiddels kwart over 10 en mijn vlucht vertrekt om 11 uur dus enigszins in paniek kom ik weer aan bij de informatiebalie. Kan misschien iemand mij nu echt helpen want van dit heen en weer geren, wordt niemand wijzer! De vrouw pleegt wat telefoontjes en zegt me even plaats te nemen op een stoel, ze kijkt of ze iets kan regelen. Helemaal bezweet van het rennen, emotioneel van het afscheid en moe van het korte slapen, is zitten op dit moment niet eerste wat in me opkomt, maar goed. Na een minuut of 15 krijgt ze een telefoontje terug; het is geregeld. Er staat iemand bij de terminal op me te wachten met de juiste boarding pass, als ik opschiet, kan ik het nog nét redden. Ik heb nog nooit zo hard gerend (met een koffer handbagage, een laptop over m'n schouder en de meeste warme kleding aan). Eenmaal bij de terminal weet niemand ergens van, uiteraard. Na even doordringen, besluiten ze me toch door te laten naar de douane. Deze douane, die me nog geen 3 kwartier eerder door had gelaten met blijkbaar de verkeerde boarding pass, weigert me nu door te laten. Inmiddels begint het bij mij door te dringen, deze vlucht ga ik niet halen en het kan helemaal niemand in Parijs iets schelen! Terug bij de informatiebalie is de mevrouw afgelost door een collega die uiteraard helemaal niets weet van het voorval, maar mij wel het verlossende nieuws kan geven dat mijn vlucht al is vertrokken. Hoewel het natuurlijk niet is wat je wil, was ik wel blij eindelijk duidelijkheid te hebben! En wat dan? Naar de servicebalie van KLM. Eindelijk, mensen die je echt willen helpen (heel toevallig was dit een Nederlandse vrouw... ;) ). Ze boekt 's middags een vlucht terug naar Amsterdam en vanaf Amsterdam diezelfde avond een directe vlucht naar Nairobi! "Wat fijn mevrouw! Het is dat er een balie tussen zit, anders had ik u echt even een knuffel gegeven!"
De vrouw geeft me lachend alle juiste boarding passes en vraagt me om me nu meteen in te gaan checken, dan is de kans het grootst dat de bagage ook goed aankomt. Eerlijk gezegd was ik ook niks anders van plan, ik had het helemaal gehad met Parijs en ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk weg. Ik ben meteen alles gaan regelen, met een apart ticket van KLM willen de fransen opeens wél naar je luisteren en je meteen helpen, had ik dat meteen geweten! :)
Eenmaal terug in Amsterdam, lijkt het nog zwaarder om weer afscheid te nemen. Niet dat iedereen weer naar Schiphol is gekomen, ik mocht ook niet meer voorbij de douane, maar gewoon het bekend zijn. Ik weet precies hoe het werkt, waar ik heen moet en ik versta de mensen! Ook in Amsterdam wil ik geen risico lopen en ga meteen naar de gate. Nu heb ik eindelijk even rust en tijd om Richard te informeren van het feit dat ik dus die avond nog niet op het vliegveld in Nairobi zal staan. Hij reageert uiteraard heel rustig en relaxt; dan zie ik je morgenochtend toch?! :)
De vlucht verloopt rustig en eindelijk is het dan zover, ik ben in Kenia. Al mijn bagage is gelukkig ook aangekomen en de douane laat me vrijwel meteen doorlopen. Richard had me al gewaarschuwd niet de douane te vertellen dat ik cadeaus bij me had. Als de vriendelijke man me vraagt wat ik allemaal bij me heb en ik antwoord alleen wat Nederlandse drop voor de familie, kijkt hij me vreemd aan en laat me doorlopen! (Kenianen houden niet van drop)
Op het vliegveld moet ik goed zoeken om Richard te vinden, maar na een paar keer heen en weer lopen, moet ik toch echt concluderen dat hij er niet is. Ik zoek naar m'n telefoon, maar die doet het nog niet in Kenia. Ik loop naar een balie en vraag of ik haar telefoon even mag gebruiken om te bellen, lachend vertelt ze me de prijs en hoewel ik weet dat dit veel te veel is voor een telefoontje, geef ik haar het geld en toets zijn nummer is. Ik ben veel te moe en emotioneel om nu al in discussie te gaan over prijzen, morgen weer. Richard is onderweg maar er staat ontzettend veel file in Nairobi. In Nairobi is het altijd ontzettend druk. Het aantal voertuigen en de bijzondere rijstijl zorgt er vaak voor dat de hele stad dicht slibt rond spitsuur.
Ik besluit buiten het vliegveld te wachten. Ik ben op de grond gaan zitten, de koffers op een kar en mijn handbagage tussen mijn benen en proberen enigszins te acclimatiseren.
Kwart over 8 sluipt er iemand vanachter mijn kar met koffers en ik zie Richard met een big smile! Opgelucht en ontzettend blij om hem weer te zien omhels ik hem. Hij regelt snel een taxi, de bus naar Kisumu vertrekt om 9 uur en met het verkeer in Nairobi wordt dit weer een nieuwe uitdaging. De taxichauffeur doet echt zijn best om er snel te komen, maar het duurt erg lang voor we er zijn. Het is inmiddels bijna half 10 en als we bij het busstation komen, is de bus net bezig de parkeerplek te verlaten. Richard springt uit de auto en vraagt of we nog mee kunnen, de taxichauffeur rijdt de straat uit om te keren en snelt zich naar de bus. De buschauffeur staat op het punt een verhitte discussie met Richard te beginnen over het late tijdstip waarop wij aankomen kakken totdat hij ziet dat er een blanke uit de taxi stapt. Met zijn meest vriendelijke gezicht pakt hij de koffers van mij aan en wijst mij de weg naar de bus. (This Is Africa)
We zitten achterin en de bus is redelijk leeg, heerlijk!! De stoelen konden naar achteren en als we wilden, konden we languit liggen.
De rit viel reuze mee, de weg was vernieuwd en de passagiers heerlijk stil wat er voor zorgde dat ik zelfs een paar uur heb kunnen slapen!
We komen aan het eind van middag aan in Kisumu, het regent zachtjes en er staat een stevige wind. De geur, het uitzicht en de warmte, het voelt allemaal precies hetzelfde. Hoewel ik nog steeds erg moe ben en na meer dan 24 gereisd te hebben veel behoefte heb aan een douche, voelt het goed om weer in Kisumu te zijn.
Vanaf het benzinestation moeten we overstappen op een andere bus, deze zal ons naar het station brengen. Richard heeft al iemand gebeld om ons op te halen en thuis te brengen. Als we eenmaal thuis zijn en hij de tuktuk chauffeur wil betalen, blijkt zijn portemonnee weg te zijn. Nadat ik de man heb betaald en we de koffers binnen hebben gezet, gaat Richard snel terug naar het benzinestation om te kijken of hij nog in de bus ligt. Wonder boven wonder bindt hij hem terug! Het contante geld is eruit gehaald, maar alle pasjes zitten er nog in! In Kenia is dat toch wel een klein wonder! ;)
Ik was thuis alvast begonnen met het uitpakken van de koffers. Als alles een beetje opgeruimd is en een plekje heeft gekregen, klopt er iemand op de deur en geeft een schaal patatjes aan Richard. Hij had alvast eten voor mij besteld, dan kon ik meteen eten en naar bed. Zo lief! :)
Hoewel het niet heel gezellig was om gelijk naar bed te gaan, kon ik eigenlijk niet anders. Ik was echt kapot. Met moeite kreeg ik de patatjes weg en na de gebruikelijke Afrikaanse douche, ben ik snel het bed ingedoken.
Na een paar dagen in Kisumu ben ik wel weer redelijk gewend. Ik vind het wel weer lastig dat je zo ontzettend bekeken wordt. Overal wordt je gezien, na geroepen en gegroet. Ik vind het soms moeilijk te accepteren dat het niet uitmaakt wat ik doe, hoe ik doe of wanneer ik het doe; ik zal voor de meeste mensen altijd vreemd blijven. In Nederland ben je zo gewend, je weet in principe altijd alles te vinden en je weet wat de maatschappij van je verwacht. Hier is alles nieuw, ook al ben ik niet nieuw. Ook is het nu nog even vreemd omdat ik nog niet echt aan het werk ben. Aankomende vrijdag gaan we samen naar Mago om daar kennis te maken en afspraken te maken over de komende werkperiode van 6 maanden.
Verder is het ontzettend fijn om bij Richard te zijn, hij doet echt heel erg zijn best om mij hier thuis te laten voelen. Hij trekt zich niks aan van de vooroordelen of grapjes die mensen over mij, hem of ons maken en doet zijn eigen ding. Zelfs op mijn verjaardag heeft hij echt zijn best gedaan; hij had een cadeautje op m'n kussen gelegd en ontbijt voor me gemaakt!
's Avonds hebben we heerlijk nasi gegeten en als toetje natuurlijk taart! :D
Het is leuk en fijn om te lezen hoeveel mensen met me meeleven en nieuwsgierig zijn, dat doet me goed! :) Helemaal op m'n verjaardag, fijn dat nog niet iedereen me vergeten is! :D
Ik hoop dat alles goed gaat in Nederland en ik zal proberen een klein beetje zon naar jullie te sturen, we kunnen hier wel wat missen! ;)
Liefs, Jes
-
09 Oktober 2012 - 10:04
Heidi:
Heerlijk om te lezen, al ben ik ook blij dat ik niet in jou schoenen sta. Wel heel erg herkenbaar uit de tijd dat ik reza ontmoette. Liefde en de zucht naar avontuur. Neem de tijd om rustig aan te komen.. Heel veel sterkte en geniet van elkaar. En nogmaals, nederland loopt niet weg, hooguit onder water. -
09 Oktober 2012 - 10:56
Kim:
Hey Jes,
Leuk om weer te lezen hoe het in Kenia gaat. Je schrijft echt op een leuke manier.
Fijn dat het, ondanks die k#treis, wel voelt als thuiskomen. Wat een reis zeg, jeetje.
Natuurlijk kunnen we je verjaardag niet vergeten, Facebook geeft tenslotte een melding :p
Heel veel plezier en succes met werken, we hopen snel weer zo'n leuk verhaal te lezen!
Liefs van ons
-
09 Oktober 2012 - 12:35
Andere Richard:
Hey poeppie,
Nou dat was wel een belevenis. Ik vroeg uit bed, je weggebracht en daarna thuis toch nog maar even naar bed. Toen ik wakker werd zegt mamma: "Jessica is net geland." Ik antwoord: "Dat is snel!" Waarop mamma weer zegt: "In Amsterdam!" "He???"
Maar goed het is gelukkig goed afgelopen en je bent veilig in Kenia.
Was weer mooi verhaal om te lezen. Anders was er ook niets te vertellen.
Houdt je taai en doe de hartelijke groeten aan Richard
Knuffels:) -
09 Oktober 2012 - 13:22
Vivian:
Hoi Lieve Jes,
Net je reisverslag gelezen wat een verhaal zeg dat moet jou weer overkomen.
ben erg blij dat je goed bent aangekomen. veel suc6 met je nieuwe werk en ik zie het nieuwe reis verhaal wel weer voorbij komen.
dikke kus van mij
veel liefs vi -
09 Oktober 2012 - 15:30
Karin:
Lieve Jessica, als jij iets doet doe je het goed. je begint het avontuur van je leven met een avontuur. Ik ben blij om te lezen dat je helemaal veilig bij Richard aangekomen bent. En natuurlijk zijn we je verjaardag niet vergeten, dat kan toch helemaal niet. Meid, zet hem op en ik blijf je volgen en reageren.
Dikke kus Karin -
09 Oktober 2012 - 18:18
Mams:
Ha lieverd,
Ik heb net je mooie verhaal gelezen, en heb er van genoten. Fijn dat we elkaar gisteren op je verjaardag gezien en gesproken hebben, dankzij skype.Je voelt je al echt thuis in dat verre warme land. Ik ben blij dat wij Richard de afgelopen zomer goed hebben leren kennen. Dat maakt het afscheid wat makkelijker. We weten ook dat hij goed voor je zal zorgen.Veel succes, als jullie vrijdag in Mago gaan kijken. Dikke knuffel voor allebei, en tot horens, liefs, mams. -
09 Oktober 2012 - 18:58
Lisan:
Hee jes, wat leuk om wat van je te lezen! Ik lees alweer typische keniaanse gewoontes en ik moet zeggen dat als ik het zo lees het eigenlijk allemaal wel heel erg mis!
Heel veel geluk en plezier saampjes, groetjes aan richard en geef een dikke knuffel aan mama mary :) -
09 Oktober 2012 - 19:22
Jolanda:
Wat ben je toch een stoer mens! En fijn dat er in Kisumu goed voor je word gezorgd door Richard. Laat je nog maar even goed vertroetelen, 't is een flinke (zeg maar gerust: megagrote") stap.
Liefs,
Jo -
09 Oktober 2012 - 20:47
Ramona:
Wat heerlijk dit te lezen...voelde bijna alsof ik er bij was!!
Lieve schat...geniet van elkaar!! X -
09 Oktober 2012 - 20:54
Linda:
He bah Jes....zit hier gewoon te snuffen....:( heb ie allemaal weer schitternd opgeschreven.
fijn dat de rest allemaal zo voorspoedig verloopt...ben benieuwd hoe het vrijdag met je gesprek gaat..
Dan gaat het echte leven in kenia beginnen :):):)
Dikke kus lin -
09 Oktober 2012 - 21:30
Chantal:
Hey Jes,
Leuk om met je mee te mogen lezen!!
Geniet nog even lekker van de vrije dagen,
Groetjes! -
10 Oktober 2012 - 12:50
Wilma:
Lieve Jess,
Wat een verhaal weer! Prachtig beschreven, maar wat heb je weer mee moeten maken, bah. Maar gelukkig ben je nu lekker bij Richard! Mooi om te lezen hoe hij zijn best doet om jou je thuis te laten voelen.
Veel succes ook weer op weg naar je volgende avontuur in Mago.
Knuffel voor jullie beide!
X liefs, Wil -
10 Oktober 2012 - 17:33
Nanna:
Lieve Jes,
Wát een verhaal zeg en hoe is het mogelijk dat je op een vliegveld niet eens in behoorlijk engels te woord wordt gestaan.
Gelukkig alles goed gekomen maar ik zou een klacht indienen, krijg je misschien nog iets van je kosten terug.
Zijn ze verplicht geloof ik.
Heel veel geluk en succes,
dikke kus, Nanna -
10 Oktober 2012 - 17:33
Nanna:
Lieve Jes,
Wát een verhaal zeg en hoe is het mogelijk dat je op een vliegveld niet eens in behoorlijk engels te woord wordt gestaan.
Gelukkig alles goed gekomen maar ik zou een klacht indienen, krijg je misschien nog iets van je kosten terug.
Zijn ze verplicht geloof ik.
Heel veel geluk en succes,
dikke kus, Nanna -
10 Oktober 2012 - 18:36
Gerrit Boer / Oogspiegel Optiek:
Hallo Jessica.
Fijn om te lezen dat je na alle ellende met je start op de vliegvelden veilig aangekomen bent. Ik heb met kromme tenen je verhaal gelezen en zou er niet aan moeten denken dat mij zoiets zou overkomen. Ik zou volledig stressen en uit mijn dak gaan....maar goed dat jij de rust hebt gehad om het goed op te lossen.
Ik wens je het goede om lekker te wennen en de dingen te kunnen regelen met je daar in te burgeren. Het is trouwens erg leuk om je "verhalen" te lezen. Je schrijft erg leuk en ben gelijk ingeleefd met je verhaal. Ook al is het niet al te leuk, maar toch...Veel liefde en gezondheid toegewenst en een groet van mij voor jou jullie. Gerrit -
11 Oktober 2012 - 15:51
Inge:
Droom helemaal weg bij je verhaal, super om te lezen;) Na moeilijke start nu eindelijk samen!! Geniet ervan en succes met alles! -
11 Oktober 2012 - 16:49
Lies:
Wat een reis zeg echt frankrijk om je van het kastje naar de muur te sturen
maar goed je bent er en dat is het belangrijkste.
Nog gefeliciteerd weer een jaartje wijzer
Ik wens jullie alle goeds en maak er wat van.
Heel veel liefs uit het al koude nl xxxxxx
Lies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
