One Giant Leap...

Wow, een jaar geleden was ik nog druk bezig met de voorbereidingen...en terwijl ik dit verslag typ ben ik alweer een maand terug in Nederland! Wat vliegt de tijd!

Veel mensen om me heen hebben het de afgelopen tijd vaak over clichés gehad. Sommige zijn waar en sommige absoluut niet, het ligt er maar net aan hoe iemand ze interpreteert.
Het voelt namelijk helemaal niet alsof ik nooit ben weg geweest, ik ben veranderd en veel mensen om me heen zijn anders, het kostte me totaal geen moeite om weer in m'n oude dagritme te komen, mensen die ik in Kenia heb leren kennen spreek ik nog steeds (sommige dagelijks...) en de periode in Kenia voelt nog steeds niet "af". Wat wel waar is, is dat ik erg moet wennen aan "de zin" van dingen. Bij alles komt er een tegenstrijdige "waarom eigenlijk?" vraag in me op... Veel acties of gebeurtenissen vergelijk ik met Kenia en dan denk ik; that's not how we would do it in Kisumu!

Ik heb de laatste 6 maanden ontzettend veel geleerd! Niet alleen over mezelf, ook over andere mensen. Ook ben ik keer op keer verrast door gebeurtenissen, plaatsen en mensen! Af en toe voelde het alsof ik in een achtbaan van sociale uitdagingen zat! Ook in Afrika wordt je continue geconfronteerd met vooroordelen, oordelen en meningen. Niet alleen van jezelf maar ook van je thuisfront, de organisatie, andere reizigers, lokale inwoners, je gastgezin en de overheid/regering.
Niets is wat het lijkt...

Ook heb ik (samen met anderen) veel bereikt!
Ik heb mee mogen werken aan het project van de studenten Manon, Kelly, Marloes, Rozemarijn, Carola en Tamara. Tijdens dit project hebben we ontzettend veel lol gehad en ik heb erg genoten van de samenwerking tussen de Nederlandse en Keniaanse vrijwilligers! Hoewel het gebouw nu (tijdelijk) niet gebruikt wordt, vind ik dat we erg trots mogen zijn op het resultaat!
Ook op mijn eigen project ben ik erg trots! Dankzij het geld wat ingezameld is door groep 7 van OBS "De Houthoeffe", hebben we een kantoor kunnen maken en inrichten voor de Child Counsellor! De privé gesprekken kunnen nu in een geluidsdichte kamer gevoerd worden in plaats van onder een boom...
Inmiddels heb ik ook contact gehad met "ChildsLife" in Haarlem. De speciale hygiëne dozen zijn in Kenia aangekomen. Hoewel we helaas niet weten in welke stad of welk dorp deze dozen terecht zijn gekomen, hebben we gelukkig wel wat foto's waarop staat hoe blij de kinderen zijn!
Vlak voordat ik Kisumu heb verlaten, heb ik al mijn kleding en overige artikelen die ik niet meer nodig had, aan het "Juvenille Remand Home" geschonken. Dit tehuis vangt kinderen op die op straat hebben geleefd en in aanraking met justitie zijn gekomen.

Als ik terug denk aan Kenia, Kisumu realiseer ik me dat ik nu al een heleboel dingen ontzettend mis.
-Het warme en voorspelbare weer;
Ik hoefde 's morgens niet na te denken over een kledingkeuze; het was altijd lekker weer!
-De prachtige omgeving;
Geen enkele kilometer is hetzelfde, overal kom je nieuwe dingen tegen. Andere mensen, andere taal, ander klimaat...
-De vriendelijke mensen;
Lang niet iedere Afrikaan is zo hartelijk als wij denken, maar zo is iedere Nederlander ook niet zo gierig als de Afrikanen denken!
De mensen maken hier nog wel tijd vrij voor de familie en vrienden, beleefdheidsvormen en sociale controle. Iedereen weet alles van elkaar, soms werkt dit in je voordeel, soms in je nadeel. Hoe dan ook, er zijn altijd mensen in je geïnteresseerd.
-Het constante contact met de omgeving;
Je ervaart alles zoveel intenser. Je zintuigen worden enorm op de proef gesteld! Of je nou in je kamer, in een bus, in een supermarkt of gewoon op straat loopt; je bent omsingeld door "Kenia". Je kan je nergens helemaal afsluiten.
-En natuurlijk de simpele en minder stressvolle manier van (over)leven;
Ik kon in Kenia in alle rust naar het ziekenhuis gaan en ook al was ik behoorlijk ziek, daar maakte ik me niet druk om in de wachtkamer. Terug in Nederland ben ik al zenuwachtig bij het maken van een afspraak bij de dokter!

2 maanden langer blijven dan de geplande 4 maanden die al voorbij waren, was de beste beslissing voor mij. Een duidelijk keerpunt in mijn reis. Ik kon mezelf prima alleen redden in Kenia! En hoewel deze stap voor mij doodeng was, ik ben erg dankbaar voor de mogelijkheid, het heeft mijn ervaring en mijn reis meer dan de moeite waard gemaakt!

Ik heb geen idee wat de toekomst brengt, ook weet ik nog helemaal niet zeker wat ik wil! Voorlopig ben ik nog in Nederland te vinden, eerst weer wat geld verdienen en een bijzonder iemand uit Kenia op bezoek ontvangen...
Als het dan nog zo kriebelt als nu, ben ik wel van plan mijn gevoel te volgen. Voordat ik weg ging, had ik het erg benauwd van planningen, regels en richtlijnen. Tsjaa, die planningen, regels en richtlijnen zijn totaal veranderd of aan de kant geschoven. Ik voel me nu ontzettend vrij en onafhankelijk! Echt heerlijk!

Voor ik mijn avontuur (voorlopig) beëindig, wil ik met dit verslag vanaf deze website iedereen ontzettend bedanken voor het volgen van mijn reis, het reageren op mijn reisverslagen en het sturen van berichtjes! Uiteraard hebben ook alle smsjes, telefoontjes, e-mails, brieven, postpakketjes en iedere andere vorm van communicatie een grote impact om mij gehad en zeker als ik het even niet meer zag zitten, sleepte dit mij er doorheen!

Dus, voor de laatste keer;

Heel veel liefs, Jessica.
ORITI!