Een weekje vakantie!

Onze reis naar Mombasa begon uiteraard in Kisumu. Donderdag 24 februari hebben we om 09.00 de bus gepakt naar Nairobi. We hadden helaas niet zo'n hele luxe bus, maar we zaten helemaal voorin en we hadden dus een prima uitzicht. Rond 17.00 kwamen we aan in Nairobi. Hier hebben we wat rondgelopen, wat gedronken, mensen zitten kijken en uiteindelijk wat gegeten. Om 21.00 vertrok onze bus namelijk weer en deze keer richting Mombasa. Maaike viel, mede dankzij de reispillen, al snel in slaap, ik had helaas nog een kleine nawee van de parasiet. Ik kon het een klein uurtje rekken maar toen begon het toch echt te dringen! Ik vroeg de chauffeur wanneer we onze eerste stop hadden maar toen hij antwoordde dat dit pas over een uur zou zijn, kwam er een lichtelijk panisch gevoel bij mij naar boven! Ik haalde de Co-driver erbij (dit is de assistent van de chauffeur, dit is heel gebruikelijk in Kenia omdat de deur vaak zomaar open waait, de passagiers nog moeten betalen of omdat lastige klanten opeens heel nodig naar de wc moeten!...) en verzocht hem vriendelijk doch dringend ergens te stoppen. Ik legde uit dat ik net ziek was geweest en dat ik nog niet alles onder controle had...
Hij was gelukkig erg begripvol en overlegde met de chauffeur. Ik stond ondertussen al te wiebelen bij de deur toen de Co-driver me vertelde dat het dan wel zomaar in de natuur was...
"O, I don't care! Just let me out, NOW!"
Ik ben nog nooit zo opgelucht terug gekomen in een bus...
De rest van de reis verliep rustig, slapen ging niet meer, maar de buikpijn was over.

Rond 03.00 kwamen we aan in Mombasa. We mochten de bus nog niet verlaten omdat er niks open was en het nog donker en dus niet veilig was. Je zou zeggen, vertrek dan een uurtje later uit Nairobi, maar dan is het daar weer niet veilig...
Na nog 2 tot 3 uur gewacht te hebben op de zon, konden we eindelijk de bus verlaten en verder reizen naar Diani Beach. Met een TukTuk zijn we naar de Ferry Likoni gegaan. Deze veerboot verbindt de stranden met Mombasa. Deze veerboot was zo ontzettend groot met zoveel mensen erop, dat onze monden even openvielen. Helaas is het verboden om hier enig beeldmateriaal van op te nemen en na een blik geworpen te hebben op de beveiliging, leek het ons slim om dat dan ook maar niet te doen...
Nou, daar gingen we dan. Volgeladen met bagage, lopend naar de veerboot. Het was natuurlijk hartstikke druk omdat het spitsuur was, iedereen was onderweg naar zijn/haar werk. Toen we eenmaal op de veerboot stonden, liep het zweet er bij ons in straaltjes af. We waren blij dat we snel de overkant hadden bereikt. Het volgende fenomeen; het verlaten van een Keniaanse veerboot...
In Nederland gaat dat heel geregeld en rustig. In Kenia ga je bij het verlaten van een veerboot of rennen om je volgende vervoersmiddel op tijd te halen, of rennen omdat je denkt dat je achtervolgt wordt door iemand, of rennen omdat...ja, waarom? Misschien zien sommige Kenianen hier echt de lol van in? Ik weet het niet, maar vooral de mannen zette een grote glimlach op, maken zich breed en zetten het op een soort rugby-aanval. Gelukkig stonden we de eerste keer redelijk achteraan en kwamen we als laatste bij de trap naar boven. Het linker gedeelte van de trap was onwijs vol en druk en ook hier was iedereen nog druk bezig met duwen en trekken... Ik keek rond en dacht, goh, het rechtergedeelte ziet er echt veel beter uit! Helemaal geen mensen en een soort muur die ik als leuning kan gebruiken als ik het idee heb dat m'n backpack liever met de zwaartekracht meewerkt!
Het leek een heel slim idee...
Maar ja, als de veerboot op de ene weg leeg is, wordt ie natuurlijk aan de andere kant weer gevuld...
Voel je 'm al?...
Ooit de Lion King gezien? En dan heb ik het over de scene dat Simba, het kleine leeuwtje, in een ravijn zijn brul aan het oefenen is en opeens een gigantische stoet gnoes naar beneden ziet komen....Ik denk dat deze scene het beste mijn gevoel van dat moment beschrijft! En het mooiste was nog, de Kenianen die van boven kwamen, hadden dit natuurlijk al lang zien aankomen, waardoor de woeste, wilde, jonge locale inwoners nog harden naar beneden kwamen rennen, duwen, vallen...
Toen de algehele stoet voorbij was, kwam er iemand van de beveiliging naar me toe. "Do you know your friend is waiting there?..."
Ik keek deze beste man even aan...maar kon uit moeheid, frustratie en angst even niks zinnigs meer uit brengen en liep naar Maaike toe dit toch ook wel in spanning had staan afwachten hoe ik dit ging overleven!

Goed, dat was een mooi begin voor ons verblijf in Mombasa!
We hebben ons door een Matatu en later door een TukTuk af laten zetten bij Stilts, onze verblijfplaats op Diani Beach. Diani Beach is zeker nog uur reizen vanaf Mombasa.
Eenmaal aangekomen bij Stilts, moesten we nog even wachten tot onze "boomhut" klaar was. We kregen een kopje thee en hadden even wat rust. Ik was echt helemaal gesloopt. Niet alleen van het begin avontuur op de veerboot, maar ik had ook een hele nacht slaap gemist en ja, nachtrust is toch wel mijn motor!

Toen we eenmaal in onze kamer mochten, keken we onze ogen uit! het was een echte boomhut! We moesten een kleine trap oplopen en dan hadden we boven een klein balkonnetje en een kleine kamer met twee bedden en twee kastjes. Verder was alles met touw, riet of dun hout dichtgemaakt. We sliepen dus echt midden in de natuur! Echt supergaaf! Op ons balkon kwamen dan ook regelmatig apen zitten, we hebben bush baby's gezien en zelfs een kleine slang! Niet allemaal in ons huisje hoor!

We hebben deze week veel genoten van het strand! Een mooie groen, blauwe zee met warm water en een prachtig mooi parel wit strand! Helaas lopen hier veel lokale verkopers rond die het woord "NEE" in geen enkele taal verstaan. Nou is verkopen niet zo erg, maar ze verkopen hier vooral zichzelf (prostitutie), drugs of feestjes die waarschijnlijk nooit plaats vinden. Ook worden de toeristen hier aangesproken met "Sister" of "Brother" en als je wel een keer ingaat op een gesprek, wordt je na 5 minuten ten huwelijk gevraagd en hij weet zeker dat jij de ware bent! Vooral Maaike weet hier inmiddels alles van...
Maar goed, na een week Mombasa kom je erachter dat er maar 1 ding werkt en dat is gewoon compleet negeren!

Ook zijn we een keer met een boot mee geweest om te snorkelen. Iemand van Stilts had dit voor ons geregeld en de volgende dag konden we al mee. Sophia, iemand die we op Stilts hebben leren kennen, ging gezellig met ons mee. We moesten eerst een uur met een Matatu reizen om in Shimoni te komen. Vanaf daar zou de boot vertrekken. Eenmaal daar aangekomen, keken we onze ogen uit. We zouden er vandaag op uit gaan met een stel piraten!
Het was een oud bootje, helemaal volgeladen met toeristen. Uiteraard waren we de enige 3 Engels sprekenden, de rest was Frans. Na een half uur varen, zagen we echt super veel dolfijnen! Ze kwamen heel dichtbij de boot en we konden veel foto's maken. Wel werd ons gevraagd de lading op de boot een beetje te blijven verdelen, want als iedereen naar 1 kant van de boot zou rennen, dan zouden we omslaan!
Het was mooi om te zien dat ook de crew (piraten) ondanks het feit dat ze dit iedere dag en misschien ook wel zien, echt genoten van de dolfijnen en het uitzicht op de boot. Ze deden ook echt hun best om het iedereen naar hun zin te maken. Na een poosje verder gevaren te hebben, waren we aangekomen bij het Kisite Marine National Park. Dit stuk zee wordt beschermd en mag alleen onder supervisie betreden worden. Hier gingen wij snorkelen. Eerst vond ik het doodeng en was vastberaden om op de boot te blijven. Mooi niet dat ik zomaar midden op de Indische Oceaan uit m'n bootje zou springen om wat vissen te bekijken! Gelukkig was de crew erg zorgzaam en enthousiast om iedereen het water in te krijgen en uiteindelijk lukte dat dan ook...met een reddingsvest, een reddingsboei en mijn persoonlijke begeleider...
Dat was maar heel even hoor, uiteindelijk heb ik gewoon zelf gesnorkeld met alleen nog m'n reddingsvest!
Het was echt supervet! Ik heb hele mooie vissen gezien, het koraal was niet heel kleurrijk maar wel bijzonder en ik heb ook een zeeschildpad gezien! Omdat we redelijk achteraan zwommen, werd dit meteen tegen de groep verteld en deze kwamen allemaal terug gezwommen om de zeeschildpad ook te bekijken...Het arme dier!
Na het snorkelen gingen we verder naar het eiland Wasini, waar we gingen lunchen. We werden met een klein bootje van de grote boot afgehaald en naar het eiland gebracht. Ik was blij dat ik de vegetarische maaltijd had besteld, want de anderen kregen een krab die ze open moesten rammen met een mini knuppel! Nee, bedankt!
Na een kleine tocht over het eiland werden we weer terug gebracht naar de grote boot en zijn we terug gegaan naar ons beginpunt. Het was echt een geweldige dag en met allemaal overwinningen!

Ook hebben we een dagje gewinkeld in Mombasa, Old Town. Het oude gedeelte van Mombasa is rijk aan oude gebouwen, monumenten en winkelgedeeltes. We zijn begonnen met een looproute die startte bij "Fort Jesus". Hier moesten we erg veel betalen in vergelijking met de inwoners...Ik zal jullie de frustraties en lange discussies met de werknemers van het Fort over discriminatie en corruptie besparen...Jullie weten denk ik wel hoe ik inmiddels kan reageren!
Nou viel "Fort Jesus" sowieso redelijk tegen, het slaat gewoon nergens op. Je kunt langs de muren lopen dat staan er op bordjes verschillende lappen tekst met informatie, maar meer is er echt niet te zien. Het is namelijk meer geschiedenis van de Portugezen en Arabieren en de Kenianen proberen dit eigen te maken, maar voor ons was dat niet echt gelukt...Helaas.
Na 15 minuten (inclusief toiletbezoek) stonden we weer buiten en dat is echt niks voor mij, meestal word ik vriendelijk verzocht een museum te verlaten omdat ze gaan sluiten...
Maar goed, verder met de tocht. We zijn gekomen tot punt 3 van de looproute, toen zijn we helemaal opgegaan in de prachtige kleine winkelstraatjes, marktkraampjes en vriendelijke mensen van Mombasa. We werden gewaarschuwd door een man dat het echt niet veilig was om zomaar rond te lopen en dat het verstandig was iemand te vragen om ons rond te leiden. In de eerste instantie vonden we dat wat overdreven; we waren nu toch wel iets gewend? Maar toen we na een paar winkelbezoekjes werden gevolgd door Ali, die zich graag opgaf als personal shopper, hebben dat maar aangenomen! Het was dan ook super gezellig! Ali droeg onze tassen, Ali hielp ons afdingen, Ali nam het voor ons op als ze in hun eigen taal grapjes maakten over ons en Ali wist uiteraard alle winkeltjes te vinden!
Wat een geweldige ervaring! En het mooie was nog, hoe meer winkeltjes we hadden bezocht, hoe meer eigenaren van de desbetreffende winkeltjes ons ook gingen volgen! Waarom, is ons niet helemaal duidelijk geworden, sommige hadden nog meer winkeltjes op andere locaties en wilden deze ook laten zien, anderen gingen gewoon buiten op ons zitten wachten...

Toen we eenmaal weer eens aan de tijd dachten, was het echt erg laat! En het duurde zeker nog een uur voor we op Diani Beach zouden zijn, we zouden dus nooit voor het donker thuis zijn en dat is iets wat ze hier wel echt aanraden! Ali regelde als een speer een Tuktuk voor ons en als dank gaven we hem wat geld. Hij had tenslotte de hele dag aan ons besteed! De Tuktuk reed ons naar de Ferry waar het volgende avontuur weer op ons wachtte. Het was namelijk weer spitsuur, nu de andere kant op. Dit keer stond er beveiliging bij het hek om de mensenmassa enigszins onder controle te houden. Op het moment dat we mochten lopen naar de Ferry, begon het rugby-verhaal weer. Dit keer wat erger, mensen willen duidelijk liever naar huis dan naar het werk! Toen het rechtergedeelte van het hek eenmaal gesloten werd, werd het nog veel erger; iedereen wilde zich door het linkergedeelte persen! Toen ook dat gedeelte gesloten was, kon ik eindelijk om me heen kijken.
En ja hoor, ik stond aan de ene kant van het hek, Maaike aan de andere kant!
Ik liep terug naar het hek en maakte de desbetreffende beveiliger duidelijk dat ik echt niet zonder Maaike de Ferry zou betreden! Een lange discussie was wonderbaarlijk niet nodig, ik had mijn zin nog niet afgemaakt of hij maakte al aanstalten om het hek weer te openen. Dit zagen de Kenianen natuurlijk ook en ook nu werd er weer gepropt, geduwd en getrokken voor het leven! Maar we waren weer samen, er konden 10 Kenianen toch ook nog doorlopen en alle lokale mensen op de Ferry hadden een lachertje gehad en konden thuis nog iets leuks vertellen!
De hele Ferry-trip waren mensen grapjes aan het maken en stonden ons aan te gapen. Gelukkig verstaan ze geen Nederlands!
Eenmaal aan de andere kant was het echt donker geworden en weer werden we super vriendelijk opgevangen door een inwoner van Mombasa. Hij raadde ons af nu nog een Matatu te nemen, we konden beter een taxi nemen die ons echt helemaal thuis zou brengen. Oke, dan doen we dat. Dan maar iets meer betalen. En dat deden we graag voor deze taxi! Wat een luxe! We hadden allebei een aparte stoel en de auto werd duidelijk iedereen dag grondig gepoetst!

Verder hebben we heerlijk genoten van het "vrij" zijn. Wij zijn veel uit eten gegaan bij bijzondere plekjes zoals "The Cave". Dit is een restaurant gevestigd in een echte grot. Hier hebben ze niks aan veranderd, alleen een interieur geplaatst. Echt super mooi! Ook hebben we veel leuke mensen hier leren kennen. In Mombasa en Diani Beach komen veel reizigers en er wonen veel mensen uit Europa die hier een zaak zijn gestart. Het is dan erg leuk om mensen te ontmoeten en dan meteen leuke dingen te gaan doen, het gaat hier zoveel makkelijker! Zo hebben we deze week veel opgetrokken met Sophia (meisje uit Engeland), Andy (jongen uit Zwitserland), Jody en Esther (meiden uit Nederland) en nog veel meer lokale mensen. Roger, Andy (eigenaar van Silts), Pietro, Lulu en Fransisca. Met Pietro zijn we ook nog een paar uur wezen snorkelen. Hij woont hier en heeft ook z'n eigen bootje aan het strand liggen. Dan wordt je met een aantal mensen uitgenodigd om een dagje mee te gaan!
Daarna zijn we naar zijn huis gegaan om echte Italiaanse Spaghetti te eten! Super lekker!
Ook hebben we mee gedaan aan een Quiz night. We moesten een team opgegeven en dan kon je spelen voor 4 flessen wijn. Samen met Roger (een oude, gigantisch brutale flap-uit uit Engeland) begon ik de test. De rest was nog onderweg. Het was echt super grappig om mee te doen, helemaal omdat we maar met z'n tweeën waren! Later kwam de rest erbij en ging het veel beter. Uiteindelijk hebben we niet helemaal verloren! Haha!

Al met al hebben we een super leuke en ontspannende week gehad! Helaas moesten we alweer terug keren naar Kisumu, maar hoe dan ook, ik ga wel proberen nog meer te kunnen reizen in Kenia! Want het sfeertje en de mogelijkheden die je als reiziger tegenkomt, zijn echt fantastisch!

Tot de volgende keer!

Liefs, Jessica.