Janeko's and Goodbyes...

De afgelopen week begon weer als gewoonlijk; wachten op Florence...
Rond 10.00 uur kreeg ik een telefoontje vanuit het kantoor van Child Counselling dat Florence voorlopig nog niet kwam omdat ze bezig was op het kantoor... Daar zit je dan weer met je goede gedrag, op de vroege maandagmorgen...
Maar goed, ik kwam om wat te doen, dus dan ga je ook maar wat doen!
Eerst heb ik nog even geholpen om alle examens na te kijken van de leerlingen van groep 3 en daarna ben ik naar Pandi gegaan. Daar moest ik sowieso nog wat mensen spreken en daarna ben ik ook nog even bij Maaike gaan kijken. Het klaslokaal was ondergelopen door het vele regenwater. Het regenseizoen is namelijk begonnen en er komt nu bijna iedere avond behoorlijk wat water naar beneden! Ze gingen nu het opslag lokaal schoonmaken zodat ze daar les konden gaan geven. Maaike vroeg of ik ook wilde helpen, natuurlijk wilde ik dat!...Totdat we het klaslokaal zagen...Een grote stofbende! Wat een puinhoop!
Maar goed, niet lullen maar poetsen!
Eerst alle meubels uit het lokaal halen en daarna alles vegen en soppen (Afrikaanse stijl natuurlijk!). Na de grote schoonmaak, werden de kinderen er op uit gestuurd om meteen alle meubels te verhuizen zodat ze 's middags daar al aan de slag zouden kunnen gaan.
Toen we klaar waren, zijn we samen terug naar Nyalenda gegaan om te lunchen. Toen ik na de lunch terug ging naar mijn eigen school, kwam ik aan op een compleet lege en stille school! Wat was hier gebeurd! Iemand kon me vertellen dat er 's middags een sportmiddag was en alle leerlingen en leerkrachten waren hierbij... Oke...Tof dat iemand mij dat ook even vertelt...
Toen Florence aankwam, bleek dat zij ook van niks wist. De directeur sprak ons aan en gaf zijn welgemeende excuses; hij wist 's morgens nog niet dat er een sportmiddag zou zijn... ????
Florence wilde eigenlijk weer terug gaan naar het kantoor maar ik stelde voor om vast te gaan kijken voor spulletjes die nodig zijn voor ons project. Dat vond ze een goed idee! We zijn 3 grote winkels afgegaan en we hebben nu een hoop ideeën en prijzen kunnen vergelijken. Nadat we alle grote winkels gehad hadden, ging Florence naar huis en had ik met Maaike afgesproken om nog wat dingen te regelen voor het cadeau voor Margriet.

Dinsdagmorgen had ik helemaal geen zin om naar mijn school te gaan. Ik wilde wat anders doen. Electine, een vriendin van de familie die naast onze compound een winkel heeft en hier ook woont, stelde voor om eens te gaan kijken op de school van Decy. Decy is een doof meisje, zij woont naast onze compound met haar familie. Decy wordt al een aantal jaren goed gesponsord en verwend door de blanke vrijwilligers en is inmiddels een bekende van de familie geworden. Ze loopt vaak rond op onze compound en eet ook vaak bij het gastgezin.
Even een kijkje nemen op de dovenschool, dat leek me wel een goed idee! Samen zijn we naar de school gelopen, helemaal achteraan de sloppenwijk van Nyalenda. Hier staan verder geen huisjes meer, maar hier zijn grote grasvelden en open vlaktes te zien. Aan de linkerkant staan een aantal scholen. We gingen bij de school naar binnen, stelden ons voor en vroegen of we even een kijkje mochten nemen in de klassen. Er zijn 3 klassen; de kleuterklas, groep 1 en een hoge groep. De kinderen zitten meer verdeeld op niveau dan op leeftijd want sommige kinderen waren duidelijk veel ouder of juist jonger dan hun klasgenootjes. Decy zit in groep 1. Toen ik de klas binnenkwam, reageerde ze heel anders dan thuis. Op school is ze heel stil en reageert ze goed op de leerkracht, dat is in Nyalenda wel anders!
Ik vertelde de juf dat Decy vlak bij ons woont en dat ze mij ook kent. De juf vroeg haar mij te groeten en ook dit ging heel anders. Het bleek dat Decy op school echte gebaren leert! De juf geeft les in gebarentaal en praat hier ook bij, terwijl de kinderen thuis zich anders moeten redden omdat verder niemand deze gebaren aangeleerd krijgt! Tsjaa, welkom in Afrika, zullen we maar weer zeggen...
De kinderen communiceren op school dus met officiële gebaren en thuis met "hints". Verder kon ik duidelijk aan de inrichting zien dat deze school het niet slecht heeft; er is water aanwezig, zeep om te wassen, veel posters en platen, boeken, puzzels, meubilair, planten en in iedere klas zijn minimaal 2 leerkrachten aanwezig. Dat is behoorlijk luxe, zeker als je kijkt naar het aantal leerlingen: in de kleuterklas zitten 3 leerlingen, in groep 1 6 leerlingen en in de hoge groep 4 leerlingen. De juf vroeg of ik hier op school geen vrijwilligerswerk wilde doen...
"Uhm, no, I don't think so...
I already work somewhere where my help is REALLY needed!"...

Na dit bezoek, ben ik toch nog even doorgegaan naar mijn eigen school om de leerkrachten zo vlak voor de vakantie nog even te helpen met alle examens nakijken.
's Middags hadden we het afscheidsfeest van Margriet.
Voor Margriet was het na 5 maanden en vele bezoeken aan Kenia tijd voor een afscheidsfeestje. Ze was erg blij met ons cadeautje: een Keniaans voetbal shirt met op de achterkant de tekst "JANEKO NR1". "Janeko" betekent in het Luo "Mafkees" of "gek persoon". En ja, dat is Margriet wel!
Ondanks het feit dat we afscheid moesten nemen, was het een super gezellige avond en hebben we veel gelachen!!

Woensdagmorgen heb ik eerst nog even op St. Mark geholpen, weer met nakijken, en daarna ben ik terug gegaan naar Nyalenda om te helpen met de laatste klusjes. Vlak voordat ik zou vertrekken, kwam de leerkracht van groep 8 naar me toe met een probleem waar ze mijn hulp bij nodig had. Er waren wat meisjes in de klas die haar verteld hadden dat een moeder van één van de meisjes een groep meisjes betaald voor het hebben van sex met oudere mannen...

Wat deed ik ook alweer in Kenia?!!

Ik vroeg de leerkracht wat ik hieraan zou kunnen veranderen. Ze stelde voor om op huisbezoek te gaan met mij, Florence, iemand van de schoolleiding, de "chief of the compound" (baas van de buurt) en zijzelf. Ik beloofde haar het aan Florence voor te leggen en als alles volgens plan gaat, zullen we morgenochtend bij dat gezin op huisbezoek gaan. Ik vond het wel een ontzettende klap want wat zou je hier nog aan kunnen veranderen? Als moeders hun eigen dochters gaan "verhuren" voor sex, wat kan je iemand dan nog leren?!
Stil, teleurgesteld maar vooral geshockeerd, ging ik terug naar Nyalenda. Hier werden de laatste dingen geregeld voor de opening morgen. Ik heb niet heel veel meer gedaan, maar het was fijn om even alleen maar met mijn handen bezig te hoeven zijn!
's Avonds kwam Alex bij ons eten en hij stelde voor om na het eten nog wat te gaan drinken in de stad. Ik had eigenlijk niet zo heel veel zin, maar hij stond erop!
"Get out of your room and enjoy Kenia!"
Ja, dat is waar, daar kwam ik voor!
Vlak voordat we zouden gaan, begon het onwijs te stormen. Onweer, wind en regen zorgde ervoor dat Alex thuis wilde blijven, maar zo makkelijk ging dat niet! Nou was ik eenmaal zover, nu zouden we ook gaan ook!
Regenjas aan, zaklamp mee, hij een helm op en daar gingen we; samen op de motor door Nyalenda. Uiteraard viel halverwege ook de stroom nog uit en zo veranderde Kisumu in een spookstad. We hebben wat rondgereden om te kijken welke tentjes er nog betrouwbaar uitzagen, maar Alex vertrouwde het niet. Hij had gelukkig wel een oplossing! Aangezien we 's middags een grote doos wijn hadden gekocht in de supermarkt, konden we gewoon op Nyalenda wat gaan drinken!
Het werd een gezellige avond en we hebben tot 3 uur 's nachts buiten zitten kletsen.

Donderdag 31 maart, de dag van de opening! 's Morgens nog even snel de laatste dingen afmaken en inrichten en daarna snel alles versieren en klaarzetten voor de opening van Nyalenda; het gebouw van de jongens!
Het ging uiteraard allemaal op een Afrikaans tempo, maar dit maakte voor niemand iets uit. Alles ging "PolePole", wat Kiswahili is voor "rustig aan". Uiteindelijk zat iedereen en kon het feest beginnen! Eerst gingen de jongens wat liedjes zingen en dansjes doen, ook de meiden van Pandi waren gekomen en konden ons prima vermaken. Alle feestelijkheden werden afgewisseld door speeches, prayers en andere officiële teksten.
Nadat het gebouw was geopend door Sister Bernadette (vertegenwoordigster van Pandi) en iemand van het ministerie voor kinderen, kon het feest echt beginnen! De studenten hadden alles tot in de puntjes verzorgd! Limonade, popcorn, koekjes, slingers, ballonnen, maskers, echt aan alles was gedacht! Het was een geweldige middag en een eer om aan zo'n mooi project meegewerkt te hebben! De sfeer was fantastisch en iedereen was blij en trots op Nyalenda!
's Avonds zijn we met een grote groep uit eten geweest om het project helemaal in stijl af te sluiten. Helaas was verder iedereen moe en al snel gingen we naar huis. Eenmaal thuis op Nyalenda aangekomen, stelde Alex voor om de doos wijn op te maken!
Dat hebben we gedaan! We hebben weer ontzettend lang zitten kletsen en veel lol gehad. Om 5 uur was de wijn op en zijn we naar bed gegaan...
Echt super jammer dat hij de volgende dag alweer naar Nederland moest vertrekken...

Vrijdagmorgen werd ik uiteraard laat wakker en na het ontbijt vroeg Alex of ik nog even mee ging naar het centrum om een cadeautje voor zijn vrouw en kinderen te kopen. Hij zou aan het eind van de middag terug vliegen en wilde graag iets voor ze meenemen uit Kenia. Nadat we alles gekocht hadden, hebben we nog wat gedronken en daarna was het alweer tijd om afscheid te nemen...
We hebben afgesproken contact te houden en in Nederland een nieuwe doos wijn leeg te maken...
(Dit keer waarschijnlijk niet in een kerk...)
Aan het eind van de middag ben ik naar Sarah, Margriet, Bart en de studenten gegaan. We wilden namelijk allemaal onze foto's nog uitwisselen voordat ze zouden vertrekken. 's Avonds hebben we allemaal nog een drankje gedaan op de Rooftop, ook dit was weer erg gezellig!

Zaterdagmorgen was het dan echt tijd voor het afscheid! Maaike en ik zijn vroeg naar Panda's Paradise vertrokken om de meiden uit te zwaaien. Sarah, Margriet en de studenten Carola, Rozemarijn, Tamara, Marloes en Kelly zullen eerst naar Naivasha gaan om Hell's Gate te bezoeken en zondagavond reizen ze naar Nairobi om vervolgens maandag te vertrekken naar Nederland.
Bart heeft een nachtje bij ons op Nyalenda geslapen en is vanmorgen vertrokken naar Nairobi. Hij en Sarah zullen voor 2 weken naar de kust van Kenia reizen om daar te genieten van een welverdiende vakantie! Na deze vakantie gaan ze even terug naar Nederland, maar daarna keren ze weer terug met een nieuwe groep studenten.

Voor mij was het een leuke maar pittige week! Er moest nog veel geregeld worden voor de opening maar er stonden ook veel drukke en leuke avonden op de planning om van iedereen afscheid te nemen. Het afscheid nemen van iedereen tegelijk, valt tegen! Helemaal omdat iedereen naar Nederland gaat, dat maakt het wel dubbel. Gelukkig hoef ik ook niet meer zolang, nog maar 37 dagen! Niet dat ik geen zin meer heb, maar als je leuke mensen leert kennen in Kenia en je bouwt hier echt een band mee op, is het heel zwaar als er veel tegelijkertijd vertrekken...

De komende weken wordt het ook weer druk. Deze week zijn de laatste examens afgenomen, daarna hebben alle scholen een lange vakantie. Alle scholen, behalve die van mij natuurlijk!
In de buurt van mijn school wonen veel ouders die veel werken en hier kunnen de kinderen dus niet zo lang thuis blijven. Mijn school blijft dus gewoon open en veel kinderen blijven naar school komen, wel met een aangepast lesprogramma. Ergens ben ik daar wel blij om wat dat betekent dat ik op mijn gemak door kan gaan met mijn eigen project; het maken van een office voor de Child Counsellor!

Dan is er ook nog een klein project vanuit Pandi. De leiding van Pandi heeft gevraagd of wij ervoor willen zorgen dat het lesprogramma en de nieuwe spullen van het gebouw in Nyalenda, ook (goed) gebruikt gaan worden. Door het klussen is het lesgeven en het werken met de jongens, er een beetje bij in geschoten. Aan ons te taak om dit weer in werking te zetten!

Het aller-belangrijkste natuurlijk; Robin komt over 2 weken naar Kenia! Hij komt kijken hoe ik hier de afgelopen maanden geleefd en gewerkt heb. We zullen veel leuke dingen gaan doen en mensen gaan bezoeken. Hier kijk ik ook erg naar uit!

Liefs, Jessica.